Doğu Karadeniz Bölgesi’ne gelen Araplar’ın manzarayı görünce en çok hangi kelimeleri tekrarladığını, ne şekilde bölgeyi tasvir ettiklerini biliyor musunuz?
Ağızlarından düşmeyen kelimeler: “suphanallah” ve “maşallah”; cümle de “Hazel cennet!”, “İşte cennet!”
Fırtına Vadisi’nde ve bütün havzasında dolaşırken ben de aynı ifadeleri hep tekrar ettim.
Şu manzaraya bakar mısınız?
İnsan eli doğaya değdiği zaman işte böyle değmeli. Doğaya müdahale bunun gibi olmalı. Su, taş, ağaç, toprak, yeşil ve mavi böyle birbiriyle buluşmalı.
Rehberlik yaptığım dönemlerde çok güzel bir mekânı ilk defa göstereceğimde gruba hep bir ağızdan “Maşallah!” dedirtirdim.
Benim böyle maşallahlık mekânlarım vardır. Belki bir gün size onları yazarım.
Şimdilik siz, şu manzaraya bakın; can-ı gönülden bir “Maşallah” deyin. Ama aşkla ve şevkle olsun.
Bakarsınız teberrüken siz de aynı yeri dünya gözüyle görürsünüz…